Verschenen in Computable Magazine maart-2016, onder de titel 'Verrekte Aanbestedingen' Laatst was ik op bezoek bij een van mijn opdrachtgevers. Laten we hem Pieter noemen, hoofd inkoop bij een overheidsinstantie. Pieter reikte me een bekertje automatenkoffie aan. Door de hitte van de koffie smolt het flinterdunne plastic bekertje in mijn hand. Het klapte dubbel en de kokend hete vloeistof gutste over mijn hand en kleding. Ik schrok. Pieter ook. 'Die verdomde aanbestedingen ook altijd!', riep hij. Deze reactie vroeg natuurlijk om een toelichting. 'Zoals je weet, moeten wij als overheidsinstantie vrijwel alles inkopen aan de hand van de aanbestedingsregels,' begon hij, terwijl ik mijn hand onder de koude kraan hield en me afvroeg wat aanbestedingen te maken hadden met mijn brandwonden.
'Een poosje geleden moesten we verplicht op zoek naar een nieuwe koffieleverancier,' zei Pieter. 'Omdat we hier nogal veel koffie consumeren, zou het een duur contract worden en dus moesten we aanbesteden. Criteria voor de machines en de koffie zelf kregen we nog wel geformuleerd, maar het omschrijven van de gewenste kwaliteit van bekertjes vonden we lastig. Toen hebben we uiteindelijk maar voor de goedkoopste bekertjes gekozen. Bij aanbestedingen kun je eigenlijk nauwelijks iets anders doen dan de goedkoopste kiezen die aan al jouw eisen voldoet. Zodoende komt een goede selectie neer op de kunst van het formuleren van de eisen. En dat is verrekte moeilijk, dat kan ik je wel vertellen. Maar goed, deze bekertjes zijn 30 procent goedkoper dan de vorige, dus ik kreeg een groot compliment van mijn baas.' 'Dan heb je het toch prima gedaan?' zei ik. 'Niet dus,' ging Pieter verder. 'De bekertjes zijn niet goed genoeg, omdat het me niet lukte om de eisen heel precies op te schrijven. Je kunt deze bekertjes alleen gebruiken wanneer je er twee of drie in elkaar doet, anders klappen ze dubbel. Zodoende is jouw pijnlijke hand dus ook de schuld van Brussel.' Terwijl ik uitrekende dat ze dus niet goedkoper, maar juist duurder uit waren, beschreef Pieter de moeite die hij op dit moment had om de kwaliteit van de nieuw in te kopen HB-potloden zodanig te omschrijven dat ze niet alleen maar het goedkoopste potlood geleverd kregen, maar ook nog een fatsoenlijke. Liefst eentje waar je echt mee kon schrijven, waarvan d epunt niet doorlopend afbrak en graag groter dan de gratis potloodjes bij woonwinkels. Kortom, ze wilden bruikbare potloden, geen aanbestedingenpotloden. Want ze hadden inmiddels hun lesje wel geleerd met dat verrekte aanbestedingenbekertje.
0 Comments
Leave a Reply. |
AuteurICT is mijn vak. Communicatie is mijn hobby. Archieven
July 2020
Categorieën |